Jak lepiej odczytywać sygnały głodu i sytości u dziecka?

Zamiast biegać po kuchni spróbuj sobie usiąść! 🙂

…i popatrz na dziecko. Karmienie Bobo w bardziej świadomy sposób czyli tzw. „Mindful feeding” ułatwia osiągnięcie mistrzostwa w rozpoznawaniu czy maluch jest głodny, czy może już mu tego jedzenia wystarczy.

Za sprawdzenie czy świadome karmienie wywiera wpływ na zachowania żywieniowe dzieci zabrali się naukowcy. W jednym z badań przeanalizowano, czy istnieje związek pomiędzy sposobem, w jaki rodzice karmią swoje maluchy, a prawdopodobieństwem wystąpienia u nich (u dzieci oczywiście) różnych problemów jedzeniowych. Rodziców dzieci pomiędzy 2., a 7. rokiem życia poproszono o wypełnienie ankiet, w których odpowiadali na pytania związane z tym, co dzieje się podczas spożywanych wspólnie posiłków. Dotyczyły one m.in. tego, czy rodzic karmiąc dziecko zajmuje się jednocześnie innymi czynnościami, czy koncentruje się na karmieniu.

Okazało się, iż dzieci karmione przez rodziców, którzy deklarowali większy poziom uważności podczas posiłków miały mniejsze problemy z jedzeniem, spożywały zdrowsze produkty i rzadziej objadały się w reakcji na doświadczanie negatywnych emocji.

Mindful feeding jest pozytywnie skorelowane z karmieniem responsywnym, czyli najbardziej pożądanym stylem karmienia (tutaj możesz poczytać więcej o stylach karmienia dzieci). Oznacza to, że rodzice, którzy są bardziej obecni podczas karmienia dzieci, częściej potrafią wyłapywać sygnały głodu i sytości i w odpowiedzi na nie odpowiednio reagować. Pozwala im to zapobiec pojawieniu się niektórych trudności w karmieniu (np. niechęci do jedzenia z powodu zmuszania czy przekarmiania lub regulowania emocji jedzeniem). Świadome karmienie nie idzie w parze z bieganiem po kuchni, donoszeniem owoców, zmywaniem naczyń i jednoczesnym parzeniem herbaty. Przy takiej wielozadaniowości łatwo przeoczyć lub źle zinterpretować sygnały wysyłane przez malucha. Obserwacja dziecka pozwala również zredukować karmienie Bobo w reakcji na niektóre emocje. Jeśli nie „nauczymy się” dziecka i na każdy płacz będziemy podawać mu jedzenie, to szybko zbudujemy u niego nawyk sięgania po „am” w sytuacji napięcia, smutku czy złości

Często jest tak, że w momencie, gdy u dziecka pojawiają się problemy z jedzeniem, to zastanawiamy się nad tym, co innego by mu podać żeby w końcu zjadło, jak rozdrobnić te warzywa, budujemy dinozaury z kanapek, smarujemy makaron grubą warstwą keczupu – wszystko żeby zachęcić Bobo do zwiększenia porcji i różnorodności spożywanych potraw.

Zdarza się, że te działania nie przynoszą skutku. Warto wówczas przyjrzeć się atmosferze jaka panuje w kuchni i zadać sobie pytanie czy zarówno my, jak i dziecko siadamy do stołu chętnie. Takie bycie tu i teraz podczas posiłków i wspólne miłe spędzanie czasu podczas jedzenia pozwala również wyłapać nasze automatyczne zachowania, które uaktywniają się kiedy zasiadamy do stołu. Pierwszym krokiem do wprowadzenia zmian podczas karmienia jest zauważenie jak się zachowujemy i co mówimy do Bobo wkładając mu łyżeczkę do buzi. „No kochanie, weź jeszcze gryza”, „oj jakie to pyszne mniam mniam mniam”, czy „mamusi będzie przykro jak nie zjesz” to często są głęboko zakodowane w naszej głowie automatyzmy. Żeby się ich pozbyć konieczne jest włożenie świadomej pracy. Tutaj też bieganie po kuchni podczas posiłków nie będzie sprzymierzeńcem 🙂

Ja się tego długo uczyłam. Córka jak woła „am” po raz pierwszy, to w jej przypadku to nie jest sygnalizowanie „mamusiu, za pięć minut chciałabym coś zjeść”, ale bardziej „jestem już turbo głodna, muszę zjeść teraz, już, jak najszybciej”. Więc nie ma za dużo czasu na przygotowanie skomplikowanych posiłków. Jemy wtedy coś na szybko (zazwyczaj wymaga to przygotowania produktów lub półproduktów wcześniej) albo jak widzę, że wytrzyma jeszcze chwilę bez jedzenia to staram się ją zaangażować we wspólne przygotowywanie posiłków (czasami  jest to po prostu noszenie Bobo i gotowanie jedną ręką). Od kiedy zredukowałam wspólne jedzenie, które wyglądało tak, ze mała siedzi w krzesełku, a ja latam po kuchni i gryzę coś tam w biegu zrobiło się dużo przyjemniej.

Jedzenie razem smakuje najlepiej 🙂

Goodman, Lynnel. (2019). Mindful feeding: A pathway between parenting style and child eating behaviors. Eating Behaviors. 36. 101335. 10.1016/j.eatbeh.2019.101335.

Meers, Molly, „The Assessment of Mindful Food Parenting and Its Relation to Parental Feeding Practices and Child Food Intake ” (2013). Psychology Ph.D. Dissertations. 71.